Een man ontvangt een bekeuring voor het negeren van een “niet-inrijden bord” in Zaanstad. Hij belt hierover met de gemeente, omdat hij het bord mag negeren vanwege zijn gehandicaptenparkeerkaart. Het is namelijk de enige route naar de twee gehandicaptenparkeerplaatsen in de buurt en het niet-inrijden bord heeft om die reden ook een onderbord dat vermeldt dat het verbod niet geldt voor gehandicaptenvervoer. De gemeente laat hem weten niets te kunnen betekenen, omdat de beschikking al bij het OM ligt. Men adviseert hem om in beroep te gaan. Dat doet hij.

De Officier van Justitie vraagt de man en de gemeente om hun visie op de zaak. De desbetreffende BOA verklaart dat de man een ontheffing had moeten aanvragen en dat de gehandicaptenparkeerkaart alleen niet voldoende is om het bord te negeren. De Officier verklaart het beroep van de man ongegrond, omdat hij geen reden heeft om aan de verklaring van de BOA te twijfelen.

De man belt verbolgen naar de gemeente. Hij begrijpt het niet omdat hij nooit eerder een ontheffing nodig heeft gehad. De medewerker die hij spreekt bevestigt wat hij zegt, namelijk dat de gehandicaptenparkeerkaart voldoende zou moeten zijn. Dit wordt per mail bevestigd.

De man stapt naar de ombudsman: hij moet nu naar de kantonrechter voor hoger beroep, terwijl de beschikking duidelijk onterecht was. De zaak heeft hem al veel tijd en energie gekost en hij hoopt dat de ombudsman iets kan betekenen.

De ombudsman vraagt de gemeente met spoed naar de zaak te kijken: als het inderdaad klopt dat er geen ontheffing nodig is, is de Officier onjuist geïnformeerd door de BOA en is diens oordeel op verkeerde gronden genomen. Als dat het geval is, is het wenselijk dat de gemeente het OM laat weten de beschikking in te trekken en zo een onnodige gang naar de rechter te voorkomen.

De gemeente bekijkt de zaak opnieuw en komt tot dezelfde conclusie. De afdeling neemt contact op met het OM en biedt haar excuses aan de man aan. De ombudsman is blij dat dit zo snel gebeurt maar vraagt de gemeente wel om de zaak intern te evalueren en hiervan te leren: was de onjuiste informatie aan de Officier een incident, had dit voorkomen kunnen worden, hoe komt het dat de afdeling niet zelfstandig – zonder tussenkomst van de ombudsman – tot het besluit kwam dat de boete ingetrokken kon worden om onnodige gang naar de rechter te voorkomen?