Een oudere Amsterdammer is op zoek naar een andere woning. Hij woont momenteel op 1 hoog maar wil vanwege hartproblemen graag een woning waarbij hij geen trap meer hoeft te lopen. Zijn inkomen bestaat uit een AOW, zonder aanvulling van pensioen. Hij probeert via Woningnet een woning te vinden, maar loopt daarbij tegen allerlei belemmeringen op.

Allereerst gaan veel gelijkvloerse woningen naar medisch urgenten, waardoor hij ‘achter het net vist’. Daarnaast kan hij niet reageren op alle woningen die hij geschikt acht, vanwege zijn (lage) inkomen. Meneer heeft echter altijd als freelancer gewerkt en heeft zo zelf voor zijn pensioen gespaard. Dat potje wordt echter niet meegerekend bij zijn inkomen en dat maakt dat hij niet kan reageren op een groot deel van de woningen. Het systeem stelt dan namelijk vast dat hij die niet kan betalen. Daarom heeft de man vier maanden geleden een urgentieaanvraag ingediend. Hij heeft hierop nog geen besluit ontvangen.

Hij meldt zich bij de ombudsman omdat hij vindt dat het systeem onvoldoende rekening houdt met mensen zoals hij. De ombudsman bespreekt met de man dat de kans op urgentie niet zo groot lijkt, gezien zijn leeftijd en lange inschrijfduur in Woningnet. Waarschijnlijk maakt hij toch meer kans om via Woningnet een woning te vinden, en misschien kan hij vanwege zijn gezondheidsproblemen wel in aanmerking komen voor een medische urgentie.

In overleg met de man verwijst de ombudsman hem door naar !Woon, een organisatie die bewoners informeert, adviseert en ondersteunt met allerhande vragen rondom wonen. De medewerker van !Woon laat weten dat –onder bepaalde voorwaarden- ouderen met vermogen ook kunnen reageren op de wat duurdere sociale huurwoningen. Zij zal ook de andere mogelijkheden met meneer bekijken. De ombudsman deelt de klacht over de behandeltijd van de urgentievraag met de afdeling Wonen en sluit vervolgens het dossier.