Een man woont ruim 27 jaar in dezelfde woning. Sinds er een vrouw met haar volwassen, verstandelijk en fysiek beperkte zoon is komen wonen op de begane grond, beklaagt hij zich over geluidsoverlast. De overlast bestaat uit keelklanken en bonken omdat dit de enige manieren zijn voor de zoon om te communiceren. Overdag is de overlast enigszins beperkt omdat de zoon dan enkele uren elders verblijft, maar 's avonds, 's nachts en in de weekenden zorgt de moeder voor haar zoon.

In 2017 zijn moeder en zoon in de woning komen wonen en sindsdien wordt de nachtrust van de man verstoord, hetgeen gevolgen heeft voor zijn gezondheid en werk. De moeder erkent dat er mogelijk geluiden zijn te horen, maar ze staat machteloos. De verhuurder heeft een geluidsmeting laten uitvoeren, maar die levert volgens de verhuurder weinig normoverschrijding op. Bovendien wonen moeder en zoon wonen in een "passende" woning op de begane grond, deze is rolstoeltoegankelijk en in de buurt van familie die als mantelzorgers voor moeder en zoon belangrijk zijn. De man wil dat zijn verhuurder zorgt voor een oplossing, terwijl de verhuurder naar de man wijst die met 27 jaar woonduur een goede kans heeft op een andere woning en zo zijn eigen probleem kan oplossen.

Na interventie ombudsman blijkt de door de vorige bewoners gelegde plavuizenvloer, niet goed te zijn gelegd hetgeen volgens een expert extra overlast genereert. De woningbouw ziet zich dan ook genoodzaakt op eigen kosten de vloer te laten verwijderen en besluit tevens rolstoelgeschikt en geluiddempend tapijt te leggen. Omdat de geluidsoverlast volgens de man niet is afgenomen, wordt gedurende acht dagen een nieuwe geluidsmeting gedaan. Deze meting bevestigt de klachten van de man en samen met het Meldpunt Zorg en Woonoverlast, de GGD en de verhuurder wordt besloten in te zetten op verhuizing van moeder en zoon naar een beter geïsoleerde woning.

Omdat ook de moeder lijdt onder de klachten van meerdere buren, zegt zij bereid te zijn te verhuizen mits het in dezelfde omgeving is en zij geholpen wordt met de verhuiskosten. Doordat een passende, vervangende en betaalbare woning, die voldoet aan de wensen van moeder en zoon en die in de buurt ligt van de mantelzorgende familie, zeer moeilijk gevonden kan worden, duurt dit nog ruim twee jaar. Uiteindelijk is het dankzij samenwerking tussen diverse professionals naar ieders tevredenheid gelukt. De man bevestigt aan de ombudsman dat zijn woongenot weer is teruggekeerd nu zijn onderburen zijn verhuisd.