Zoeken

Een aantal huiseigenaren in Amsterdam-Noord plaatste tussen 1999 – 2005 vrijwel identieke dakopbouwen op hun woning. Door de uitbreiding van het aantal vierkante meters steeg de waarde van deze woningen wat voor de gemeente aanleiding was om de erfpachtcanon te verhogen. Ongeveer de helft van de eigenaren ging hier destijds mee akkoord. Er waren echter ook huiseigenaren die niet meldden dat zij een opbouw hadden geplaatst en eigenaren die het wel meldden maar vervolgens de canonverhoging weigerden.

In 2005 besloot de gemeente de erfpachters die de opbouw niet hadden gemeld of de canonverhoging hadden geweigerd géén canonverhoging te geven. Deze Amsterdammers waren naar de rechter gegaan en hadden gelijk gekregen. Degenen die niet naar de rechter gingen, vertrouwen hadden in de gemeente en dus meewerkten, moesten wél de verhoogde canon betalen. Omdat deze laatste eigenaren zich sindsdien achtergesteld voelden vroegen ze de gemeente om genoegdoening. Deze weigerde dit tot twee keer toe. 

“Niet eerlijk en ook niet behoorlijk” zo oordeelt ombudsman Munish Ramlal in zijn rapport. “Toen bewoners die naar de rechter stapten daar gelijk kregen, had de gemeente contact moeten opnemen met de andere bewoners. Deze groep had vertrouwen in hun gemeente en daarom netjes meegewerkt. Ze voelen zich daarom achtergesteld en onrechtvaardig behandeld door gemeente Amsterdam.”

Het onderzoek van de ombudsman wijst nu uit dat de gemeente met de erfpachters die de canonverhoging hadden geaccepteerd een regeling had moeten treffen of anderszins maatwerk toe te passen. Dit volgt uit de normen van behoorlijk bestuur. Dat de gemeente dit heeft nagelaten is niet netjes.

De gemeente kan deze omissie herstellen door de canonverhoging ongedaan te maken en terug te betalen.

De ombudsman verzoekt de wethouder Grond en Ontwikkeling de canonverhoging voor alle betrokken erfpachters die akkoord zijn gegaan met de canonverhoging met terugwerkende kracht ongedaan te maken.