Een inwoner van Amstelveen dient een klacht in bij de ombudsman omdat hij ontevreden is over het feit dat de gemeente hem weigert een aan zijn erfgrens grenzende strook groen te verkopen. Volgens de man is dat niet conform afspraken die in het verleden met zijn ouders zijn gemaakt. Bovendien onderhoudt hij dit stuk grond naar eigen zeggen al jaren en is hij van mening dat de argumenten van de gemeente om het betreffende stukje grond niet te verkopen willekeurig en ondoorzichtig zijn.

Omdat hij met de gemeente niet verder komt vraagt hij de ombudsman om de zaak te beoordelen. Navraag leert dat de gemeente echt haar best heeft gedaan om met de man tot een oplossing te komen. Zo is het Klachtenteam meermaals bij de man thuis geweest om te bespreken wat mogelijke oplossingen zouden kunnen zijn. Ook is, voor zover mogelijk, nagegaan wat er in het verleden is afgesproken en heeft de gemeente nog eens uitgelegd waarom ze de grond niet kan verkopen. Daarbij blijkt dat de man al decennialang gebruikt maakt van grond die niet van hem is. Toch heeft de gemeente de man bij wijze van tegemoetkoming aangeboden de grond in bruikleen te nemen, zolang als hij in dit huis blijft wonen.

De man neemt hier echter geen genoegen mee en blijft bij zijn standpunt dat de gemeente de grond aan hem moet verkopen. De ombudsman oordeelt dat het het goed recht is van de gemeente om de grond niet te willen verkopen en dat het argument van willekeur is weerlegd op het moment dat de gemeente heeft gemotiveerd waarom ze niet overgaat tot verkoop. De gemeente heeft haar best gedaan om toch tot een oplossing te komen door de grond in bruikleen te willen geven. De ombudsman laat de man weten dat hij daarin geen onbehoorlijk handelen ziet en sluit het dossier.